آنچه سال‌ها بعد در آرشیوها، از این روزهای جهان باقی می‌ماند تصاویری از انسان‌هایی است که ماسک بر صورت دارند. ماسک صورت به نماد دوران اپیدمی کرونا تبدیل شده است روزهای سختی که مردم جهان هنوز از آن عبور نکرده‌اند.
کریستوس لینتری، انسان‌شناس پزشکی دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند در گفت‌وگو با نشریه نیویورک تایمز ماسک صورت را نشانه‌ای از چیزی می‌داند که «در عین پنهان کردن ارتباط برقرار می‌کند.» نشانه‌ای که می‌تواند در اعتراضات نشانه همبستگی، در برخی نقاط جهان بخشی جدایی ناپذیر از صنعت مد و پوشاک و در دوران‌های اپیدمی نماد مقابله و پیشگیری از بیماری باشد.
جان ال اسنوپر در کتاب تاریخچه ماسک جراحی با عنوان «اسطوره‌ها، ماسک‌ها و زنان و مردان پشت آن» می‌نویسد که ماسک در اواخر قرن نوزدهم ظاهر شد وکاربرد آن برای پزشکانی بود که می‌خواستند از آلوده شدن خود به باکتری‌ها حین انجام عمل جراحی جلوگیری کنند.
کریستوس لینتری می‌گوید که استفاده از ماسک پزشکی در چین و در سال ۱۹۱۰ توسط برای جلوگیری از انتشار نوعی طاعون استفاده و به نماد مدرنیته پزشکی در این کشور بدل شد.
هشت سال پس از آن زمانی استفاده گسترده و عمومی از آن به عنوان راهی برای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزای اسپانیایی توصیه شد، به یک پدیده جهانی تبدیل شد.
